Σήμερα τιμάμε τη μνήμη και ζωντανεύουμε την ανάμνηση μιας σπουδαίας και σπάνιας γυναίκας, που διέγραψε φωτεινή τροχιά με τη ζωή και το παράδειγμά της στην πόλη μας και πέρα απ’ αυτήν, και – αλλοίμονο! – λείπει από κοντά μας τρία ολόκληρα χρόνια. Τιμάμε τη μνήμη της και θυμόμαστε την εκλεκτή Κυρία της Λαμίας, την Ασπασία Δασκαλοπούλου, έναν άνθρωπο ανεπανάληπτο.
Ήταν και τότε η Ημέρα της Μητέρας και είχαμε εκκλησιασθεί, το Λύκειο των Ελληνίδων, στον Άγιο Λουκά και σταθήκαμε εδώ σ’ αυτό το χώρο για έναν καφέ. Είχαμε προσευχηθεί για την υγεία της… μιλούσαμε για κείνη…θα της πηγαίναμε λουλούδια για τη γιορτή της Μάνας… σκεφτήκαμε να της γράψουμε και δυο λόγια, δοκιμάσαμε σε μια χαρτοπετσέτα και, τελικά, θα το έγραφα σε μια ευπρόσωπη καρτούλα για να της τη δώσει η Κούλα αργότερα. Της λέγαμε πόσο τη σκεφτόμαστε, πόσο μας έλειπε, και της ευχόμαστε να γίνει γρήγορα καλά γιατί ο κόσμος έχει ακόμη πολλή ανάγκη από τέτοιους ανθρώπους.
Δεν την πήρε την κάρτα… το ίδιο βράδυ η Ασπασία Δασκαλοπούλου είχε ανοίξει την πόρτα που έβγαζε από τη ζωή… Δεν μπορούσα να το πιστέψω…Γιατί για ανθρώπους που γνωρίζουμε, που τους έχουμε κοντά μας, που τους αγαπάμε και τους θαυμάζουμε,
γιατί νομίζουμε ότι δεν θα τους συμβεί ποτέ τίποτε, ότι είναι αθάνατοι; Φαίνεται απίστευτο…Και όμως μένει «η κίνηση του προσώπου, το σχήμα της στοργής, εκείνων που λιγόστεψαν τόσο παράξενα μες στη ζωή μας», όπως γράφει ο Σεφέρης.
Στην πραγματικότητα, οι άνθρωποι δεν πεθαίνουν παρά μόνον αν τους ξεχάσουμε, και ζουν αιώνια όταν τους θυμόμαστε. Και ειδικά όταν οι άνθρωποι αφήνουν πίσω τους μια λαμπρή οικογένεια και ένα τεράστιο έργο, πώς να ξεχαστούν;
Η Ασπασία Δασκαλοπούλου θα ζει για πάντα ανάμεσά μας. Είχε την ευτυχία να καμαρώσει μια αγαπημένη οικογένεια που εκείνη έχτισε, εξαιρετικά παιδιά και εγγόνια που και εκείνη τιμούν και το έργο της συνεχίζουν. Ποιος να την ξεχάσει;
Το Λύκειο των Ελληνίδων Λαμίας που επί 27 ολόκληρα χρόνια ως πρόεδρος και ως απλός στρατιώτης το υπηρέτησε με όλες της τις δυνάμεις, το αγάπησε, το πλούτισε και το στήριξε, δεν θα την ξεχάσει ποτέ. Άνθρωπος δραστήριος, κοινωνικός, αγαπητός με την ευγένεια και την αρχοντιά της, κέρδιζε τους πάντες και ακάθεκτη υλοποιούσε τους στόχους και τα όνειρά της. Ούτε η Λαμία θα την ξεχάσει ποτέ.
Μια Λαμιώτισσα, η κ. Άλκηστις Στάθη Δημητρίου, εξαιρετικός άνθρωπος και αυτή, «που πολύ την εκτιμούσε και βαθιά τη θαύμαζε», όπως γράφει η ίδια σε μια ολοσέλιδη αφιέρωση που της απηύθυνε μετά την αναχώρησή της από τη ζωή, της λέει, ανάμεσα στα άλλα: «Κυρία Ασπασία, υπήρξατε και θα παραμείνετε μια σπουδαία μορφή… μια Αρχόντισσα που κάλυψε για πολλά χρόνια όλη την επιφάνεια μιας ολόκληρης κοινωνίας… μια Δέσποινα που υπήρξε σημείο αναφοράς, και όχι μόνο, της δικής της γενιάς…με σπάνιο ήθος και αξιοπρέπεια…Μέσα στην απλότητά σας υπήρξατε απέριττη και σεμνή. Επιβάλλατε το σεβασμό χωρίς να τον αξιώνετε ποτέ. Με την ιστορία σας και την πολιτεία σας κερδίσατε μια σπάνια υστεροφημία. Όλοι εμείς που σας γνωρίσαμε θα θυμόμαστε πάντα το αρχοντικό σας βάδισμα, την περήφανη κορμοστασιά σας, το ανθρώπινο βλέμμα σας, το ζεστό σας χαμόγελο…»
Αυτές οι σκέψεις σίγουρα είναι και δικές μας. Σκεπτόμουνα να μην πω πολλά, αλλά υπάρχουν τόσα περισσότερα να πει κανείς γι αυτή τη μεγάλη Κυρία, τη γυναίκα και τη μάνα…Ας μείνουμε με την ανάμνησή της ζωντανή στην καρδιά και την ψυχή μας, ας συνεχίζουμε να πατάμε στα αχνάρια της, ας ευχηθούμε στα παιδιά και στα εγγόνια της υγεία, να είναι πάντα γεροί και δημιουργικοί, να έχουν ένα ανέφελο μέλλον και μια χαρούμενη ζωή. Έτσι θα δικαιώνεται και η ζωή της Ασπασίας Δασκαλοπούλου και η μνήμη της θα είναι αιώνια…
Άγιος Λουκάς, Λαμία
13 Μαϊου 2007
Αφροδίτη Θεοδώρου
